शांताबाई नि सांताभाई...

हं हं हं... तुम्हांला असं वाटतंय का, की हे दोन्ही शब्द तुमच्या ओळखीचे आहेत...

म्हणजे बघा की, तुमचं फर्स्ट इम्प्रेशन असंच असणार की, ह्याsss, त्यात काय... `शांताबाई` म्हणजे तीच ती `फेमस शांताबाई`... नखरा-चखरावाली... किंवा फारतर गीतकार-संगीतकार-प्रेक्षकांना अभिप्रेत असणारी... किंवा फार तर `हवा येऊ द्या` म्हणत भाऊ कदमांनी उभी केलेली शांताबाई... आणि हो, `सांताभाई` म्हणजे तर या सीझनची ओळखच. आपला लाडका सांताक्लॉज! अर्थात सांताबाबा आणि यंदाच्या मोसमात त्याचं नव्यानं झालेलं बारसं नि तसं म्हटलं तर तोही `शांताबाई इफेक्ट`च... तर `सांताक्लॉज`चं आणखी एक नाव- `सांताभाई`... सो, आता तुम्ही म्हणाल की, आम्ही पण अपडेट ठेवतो बॉस... आपल्याला काय एवढी माहिती नाही काय?...

हं हं हं... तुम्हांला असं वाटतंय का, की हे दोन्ही शब्द तुमच्या ओळखीचे आहेत...

म्हणजे बघा की, आलं का कुणाच्या डोक्यात की, `शांताबाई` ही कोण असू शकेल... ती आपल्याकडं कामाला येणाऱ्या बाईंची आई असू शकते किंवा मग मोठी बहिण असू शकते. मग त्याच सुसंगतीनं पाहायचं तर तिनं कोणतेही नखरे न करता काबाडकष्ट करून आपल्या लेकीला किंवा बहिणीला वाढवलंय. कष्टांची मुळाक्षरं गिरवायला शिकवलंय आणि प्रामाणिकपणाचा वारसा तिला देऊ केलाय. आपल्या अडल्यानडल्याला उभ्या राहणाऱ्या किंवा स्वयंपाक करून आपल्याला पोटभर जेवू घालणाऱ्या आपल्या बाईंची नातलग. मग असू शकते का अशी `शांताबाई`...

हं हं हं... तुम्हांला असं वाटतंय का, की हे दोन्ही शब्द तुमच्या ओळखीचे आहेत...

म्हणजे बघा की, `सांताभाई` म्हणजे सांताक्लॉजच. लहान मुलांना किंवा फारतर कॉर्पोरेट ऑफिसेसमध्ये गिफ्ट वाटत फिरणारा घरातलाच किंवा मग पगारी माणूस! मग तुम्हांला असा काही अंदाज करता येतोय का की, कदाचित आपल्या परिसरातल्या माणसांपैकी तो कुणी असेल. अनेक सेवाभावींना आपण `देवमाणूस` मानतोय, तर ही मंडळी `सांताभाई` म्हणून ओळखता येतील का... खरंतर एवढं लांब जायचीही गरज नाहीये. आपल्याच कुटुंबातही `तो` असू शकेल. खरंतर `तो` ही संकल्पनाही मुळात कुणापुरती मर्यादित ठेवायला नकोच. `तो` किंवा `ती` कुणाही `सांताभाई` असू शकतं. म्हणजे बघा तुमचा मित्र किंवा मैत्रिण, आई-वडिल, आजी-आजोबा असं कुणीही ही भूमिका सहजगत्या निभावतंय आत्ता या क्षणालाही. त्यासाठी केवळ `नाताळा`चं निमित्त लागत नाही, त्यांना काय किंवा कुणालाच... मग असू शकतो का असा `सांताभाई`...

हं हं हं... तुम्हांला असं वाटतंय का, की हे दोन्ही शब्द तुमच्या ओळखीचे आहेत...

म्हणजे बघा की, हो, हे सगळेच विचार पटताहेत आपल्याला. मग आणखी एक असं की, भोवतालचा विचार करणं ही चांगलीच गोष्ट आहे, पण आपण स्वतःतही डोकावून पाहायला शिकायला हवंच कधीतरी. लक्षात घेण्यासारखी गोष्ट म्हणजे, या शिक्षणाला वयाची कोणतीही अट बिल्कुलच नाहीये. तर असं स्वतःच्या अंतरंगात डोकावताना, तुम्हांला काहीतरी जाणवतंय का, काही प्रतिबिंबित होतंय का... बघा, थोडंसं मन एकाग्र करा... श्रद्धाळू असाल तर देवाचं नाव घ्या किंवा मग सरळ आपल्या आवडत्या व्यक्तीचा चेहरा डोळ्यांसमोर आणा... चित्त स्थिर ठेवा... एक प्रकारची मनःशांती करताय का फिल... आणि होsss एक पुसटसा चेहरा साकारतोय का हळुहळु तुमच्या मिटलेल्या डोळांसमोर... येस्सsss... हेच फिलिंग पसरायला हवंय जगभर... शांतातेत सुखसमाधान लाभेल नि मदतीचा हात आपसूकच पुढं होईल. विंदांच्या नेमक्या शब्दांत सांगायचं झालं तर ``देणाऱ्यानं देत जावे, घेणाऱ्याने घेत जावे, घेता घेता एक दिवस, देणाऱ्याचे हातच घ्यावे``... मग असं `काही` होऊ शकतं का...

हं हं हं... तुम्हांला असं वाटतंय का, की हे दोन्ही शब्द तुमच्या ओळखीचे आहेत...

म्हणजे बघा की, आपल्या प्रत्येकातच दडलेली आहे `शांताबाई` नि `सांताभाई`... फक्त आपण त्यांना वेळच्या वेळीच हवंय ओळखायला... आता सरत्या वर्षात नाही तरी `शांताबाई` आणि `सांताभाई` हे शब्द `कॉईन` झालेच आहेत, मग त्यांना केवळ बोलण्यात किंवा लिहिण्यातच वापरण्यात काय हशील? त्यांचा खरा अर्थ जाणून घेऊया नि या दोन्ही शब्दांमुळं आपसूक साध्य होणारी `सकारात्मकता` नि `माणूसकी` आपण सगळ्यांनी पटकन `लाईक` करून झटकन `फॉलो` करायला हवी. मग अशी काही `माणूसकी` नावाची गोष्ट असू शकते का...

हं हं हं... आता तुम्हांला असं खरंच वाटतंय का, की हे दोन्ही शब्द तुमच्या ओळखीचे आहेत...