देवभूमी...
हादरलेली,
कंपलेली...
मृत्यूचं तांडव
कोण कौरव, कोण पांडव...
चाललाय विनाश भयकारी
विध्वंसाची मोठी ललकारी
दगड-मातीचे शेकडो ढिगारे
वाजताहेत दुःखाचे नगारे
रस्त्यांवरचे तडे
मनांवरचे ओरखडे
कोलमडलेलं लाईफ नेटवर्क
गोठलेला जीवनाचा अर्क
वेदनेचा आर्त
स्मृतींचे गर्त
मध्येच येणारा चॅनलाचा बूम
``क्या लगता हैं आपको``ची धूम
कोरड्याठाक चर्चांचे उमाळे
भयप्रत्ययाचे प्रत्यक्ष सोहळे
खोल काळोखी डोहात
मिळतोय मदतीचा हात
माणूसकीचं मर्म
रुजवलेला शेजारधर्म
सावरावंच लागेल स्वतःला
याला, त्याला, प्रत्येकाला...
वेदनेचं एव्हरेस्ट करावं लागेल सर
ओलांडावा लागेल नुकसानाचा स्तर
प्रार्थना करणाऱ्या निरासगतेसाठी
अबोध मनांच्या आशेसाठी...
सुंदर राधिका ताई
ReplyDeletethank u.
DeleteAgdi achuk shabdat mandleli satya paristhiti...
ReplyDeletethank u
DeleteMaasst ahhe..!! :D
ReplyDeletethank u.
Deleteछान कविता
ReplyDeletethank u.
DeleteNice.. Speechless to express in words
ReplyDeletethank u.
Deletevery precise.. it will make people think..
ReplyDeletethank u.
Delete