स्टोन
पेपर सिझझ्
खेळूया टी२०.
खेळ - `स्टोन पेपर सिझझ्`
साहित्य – हात.
प्लेअर्स - दोन.
माहिती - स्टोन- दगड, पेपर-कागद, सिझझ्-
कात्री.
खेळ म्हटलं तर जुनाच. एके काळी चीनमध्ये
शोधला गेलेला नि म्हटलं तर तो अजूनही नवाच... कारण आत्ताची टेक्नॉसॅव्ही शाळकरी
मुलांची पिढीही तो अजून खेळतेय. कदाचित तिला तो आवडला किंवा जस्ट एक फाईन टीपी
म्हणून त्यांनी तो `लाईक` केलाय.
या खेळाचे नियम म्हटले तर एकदम साधेसे नि
सोप्पे... वापरायचा आपला एक हात नि खेळणारे प्लेअर्स हवेत दोन. एरवी पंजा म्हणजे एका
पक्षाची निक्षाणी. पण इथं पंजा म्हणजे कागद. दगड म्हटलं की, आठवतं ते गाणं `एलिझाबेथ एकादशी`मधलं ``दगड, दगड``... किंवा मग
बळाचा वापर. पण इथं दगड म्हणजे हाताची मूठ. आणि कात्री म्हणताच अनेकांना आठवेल ती `क`ची मज्जा... `काकानं
काकूच्या कपाटातले कागद कात्रीनं कराकरा कापले` ती `क`ची किमया. पण इथं कात्री म्हणजे दोन बोटांनी केलेली अँक्शन.
या खेळातल्या शक्यता तीनच. दगड कात्रीला भारी
पडतो, पण दगडाला कागद रॅप करू शकतो. नि कात्री कागदाला पटकन कापू शकते. दोघां
प्लेअर्सनी एकाच वेळी आपापल्या अँक्शन्स करायच्या. दोघांच्या विरुद्ध अँक्शन
झाल्या तर त्यात जिंकणाऱ्याला मार्क मिळतात. ते जस्ट दुसऱ्या हातानं करायचे
काऊंट... किंवा मग सेम टू सेम अँक्शन आली तर टाय होऊन जातो. मार्क कुणालाच मिळत
नाहीत... बस्स... हे एवढंच. पुढचा सगळा खेळ खेळायचा, पटकन रिप्लाय करून नि थोडंसं
लॉजिक वापरून... समोरचा आता कोणती अँक्शन करेल, याचा अंदाज बांधायचा फक्त... वाटलं,
किती रिलेट होतंय हे खऱ्या आयुष्यात... आपणही जगता जगता असेच कितीतरी अंदाज—आडाखे
बांधतो. काही चुकतात, काही बरोबर येतात. कधी होते विन-विन सिच्युएशन. कधी हार, कधी
जित... `येsss` भाचा ओरडला तसा `हा प्लेअर`
आला भानावर... अंदाज बांधता बांधता आम्ही पाच पॉइंटचा गेम खेळलो नि अर्थातच
भाचेसाहेब ठरले विनर... फुल्ल एक्साईट झालेला... नेक्स्टटाईम भेटल्यावर त्याच्याच
भाषेत सांगायचं तर `वर्ल्डकप खेळूया`
अर्थात आणखी पॉइंटस् खेळायचं ठरलंय आमचं... तोपर्यंत थोडी नेट प्रॅक्टिस करायचेय, बोला,
बोला, कोण तयार आहे... वन टू थ्री, स्टार्ट, स्टोन पेपर सिझझ्...
