निमित्त २ वर्षपूर्तीचं...

लिहिणं... म्हणजे काय असतं?... फक्त एका शब्दापुढं दुसरा शब्द ठेवणं... की, मनातल्या विचारांचा अर्थ वाहणाऱ्या अचूक शब्दाची नस पकडून त्यांना बोलतं करणं?... विचार... म्हणजे काय असतं?... मनातल्या असंख्य भावभावना की, भावनांच्या गर्दीतल्या नेमक्या काहींच्या कानाला धरून त्यांना चिमटीत पकडण्याचा प्रयत्न करत सुसूत्र करणं?... मन म्हणजे काय असतं?... हे गणित काही कुणाला अजून ठोकपणं उलगडलेलं नाहीये... की मानवी तल्लख मेंदूचंच भावनिक रुपडं म्हणजे मन?... कठीण आहे याबद्दल काही सांगणं... या सगळ्या गोष्टींची गोळाबेरीज म्हणजे लिहिणं म्हणावं, तर तसंही नेहमीच होतं असंही नाही... खरंतर `लिहिणं` या प्रोसेसबद्दल लिहिणं, हेही फारच गुंतागुंतीचं... त्याचंही एक ठराविक शास्त्र असलं तरीही... त्यामुळं तो वैचारिक भाग शहाण्यासुरत्या लोकांसाठी ठेवून उरलेली शब्दवेडी, नादिष्ट किंवा ठार वेडी माणसं थेट लिहियलाच लागतात. त्यासाठी एक माध्यम मिळालं `ब्लॉग`चं.

ब्लॉगच्या माध्यमातून या व्यक्त होताना काही नेहमीचेच, काही हटके असे लिखाणाचे फॉर्म्स गवसत गेले. कधी ललित लेखानं काव्याचं रुप धारण केलं. कधी कविता ललित लेख झाली. कधी काव्य चौकोनी, त्रिवेणी स्वरुपांत उमटलं. तर कधी लेखांना फोटोंची जोड अजोड ठरली. कधी चित्रं, कधी रेखाटनांच्या माध्यमांतून शब्दांहून सरस असं काही हाती लागलं. या सगळ्या गोष्टींना प्रसंगी त्यातल्या प्रयोगाला तुमची दाद मिळत गेली. कधी भरभरून, कधी मनःपूर्वक, कधी फक्त लाईक्स तर कधी कमेंटून... कधी नाराजून, कधी खोचक-बोचक, कधी तिरकस तर कधी चक्क आकस... कधी सरळसोटपणा, कधी मिश्किलपणा, कधी गूढ, कधी खरी तर कधी फक्त खोटीखोटी... कधी चक्क पाठीत खंजीर खुपसणारी, कधी चक्क कॉपी-पेस्ट होऊन मलाच ते फॉरवर्ड करणारी... कधी वेळेची सबब सांगणारी तर कधी लेखाची वाट पाहाणारी... अशा नाना प्रकारे मिळणाऱ्या वाचकांच्या दादेमुळं हा इथवरचा प्रवास झालाय. लिहायला हुरुप आणि प्रोत्साहन मिळालंय.  

खरंतर हे सगळं सगळं असं शब्दांत मांडणं कठिणए... पण शब्दफुलांचीच ओंजळ असल्यानं मी तुमच्या भरवशावर हा प्रयत्न करतेय...

शब्दफुलांची ओंजळ या ब्लॉगचं गाठलंय दुसरं वर्ष.

वाचकहो, तुमच्याच प्रोत्साहानामुळं हा टप्पा गाठता आलाय.

वाचकहो, तुमचे मनःपूर्वक आभार.

वाचत राहा, शब्दफुलांची ओंजळ...

छायाचित्र – राधिका कुंटे.