अजून फुलपाखरू भिरभरतं...

आठवतोय मध्यंतरी एक लेख पोस्टला होता, `क्षण एक पुरे` या शीर्षकाचा. ``एकदा काय झालं, एक फुलपाखरू उडत उडत आलं नि एका फुलावर बसलं. तितक्यात तिकडून आला...`` ही होती त्या लेखाची पंचलाईन. तेव्हा मी म्हटलं होतं, त्यानुसार ही एक कल्पना भिरभिरतेय... किंवा शक्यता म्हणा हवं तर...

``एकदा काय झालं, एक फुलपाखरू उडत उडत आलं नि एका फुलावर बसलं. तितक्यात तिकडून आला...``

या तेव्हाच्या पंचलाईनच्या भोवतालच्या फुलपाखराचं हे विहारणं...

एका कोषात, निराळ्याच जगात. इवलंसं फुलपाखरू, लागे कल्पना साकारू. भावनांचं विश्व, मनोरथांचे अश्व. एकेक धागा सलग, होऊ लागला अलग. पंखांत आलं बळ, आता आकाश मोकळं. भिरभिर भिरभिर, फुलांवर फिर फिर. रंगांची पखरण, नक्षीचं रेखाटन. क्षणाक्षणांची मोजणी, आयुष्याची आखणी. शिकवून जाई धडा, भरे अनुभवांचा घडा. अनुभवावी सारी किमया, निसर्गाची अनोखी माया...

खरंच या `फुलपाखरा`चं करावं काय? कारण अजूनही `कल्पना`... `या फुलपाखराचं काय करायचं`?, हा प्रश्न `जैसे थेच...` आपल्याभोवतालच्या अनेक प्रश्नांसारखा... रोजच्या जगण्याशी निगडित गोष्टींसारखा. आज हा, तर उद्या तो... प्रश्नांची लिंक काही संपत नाही... कधीतरी, काहीतरी, कुणीतरी, आम्ही, तुम्ही करायला हवं, `या फुलपाखराचं...` `फुलपाखरासाठी फुलं अस्तित्वात आहेत,` तोपर्यंत सुचेलही कदाचित पुढल्या कोणत्यातरी लेखात... `तो एक क्षण पुरे, क्लिक होण्यासाठी. किंवा आतासारखा व्हिडिओतल्या `फुलपाखरी क्षणां`त बंदिस्त होण्यासाठी...` भवतालाच्या आवाजी पार्श्वभूमीसह...

तोपर्यंत `कल्पने`चे पंख फडफडत राहणार... `फुलपाखरा`च्या अनाहत उडण्याइतकेच...

  

व्हिडिओ संकलन - राधिका कुंटे.